derstwo z chłopa: »dobra bysiu miejski, małowiarkowie (16

derstwo z chłopa: »dobra bysiu miejski, małowiarkowie (16. wiek), mazią*, co ją drogo opłacił, pijąc małodobry ('kat', 16. wiek, eufemizm), jak wodę), ukochane w 15 i 16. małoutfny (16. wiek), małoletni. wieku 'wina greckie', z Malwazji Czasownik umalić (dziś umniejszyć, (bywa to peloponeska czyli morejska ponieważ mniejszy uchodzi za wyższy sto­ Monembasia), zwłaszcza na Lwówpień do niewielki). identycznie u wszyst­ sprowadzane; ale wliczano tu i wina kich Słowian. hiszpańskie (sęki, alikanty, madery, małi, 'ślimak', małżowina, 'sko­ malagi), i włoskie gotowane (ry- rupa'; u Stanka r. 1472 małż >ostrywułę); małmazję u nas z małwazji ga« (ta z łac. ostrea)) niedobór mu s- nazniekształcono. głosowego, ocalałego w tekście z 16. małpa, małpi, małpować, mał- wieku: *smałeowe skorupy*, por. peczka, małpiarz, w 15. i 16. wieku białoruskie smouz; u Bułgarów (u Biernata) małpierz dla samca także już bez $-, mełczofw) i mel(wedle innych nazw samców na -r, czew, a stąd (nie przeciwnie !) ru-rz: kocur i kooirz, itd.); od nasmuń melc(iu), 'ślimak'. małżeński, małżeństwo, małżo­ na Ruś przeszło (i do Czechów, u nich mało używane); z niem. zło­ nek, męża, małżonkowie; u Cze­ żenia Maul-affe, t. j . Affe ('małpa')chów z przestawką manzel, manz rozwartym pyskiem (Maul); samo zelskỳ, a od nich i u nas w 15. i 16. Affe, nieznanego rodowodu, prze­ wieku manzel, manzenka, mązeńjęli w średnich wiekach Czesi jako stwo i mazeństwo [j>o słownikach *opa (istnieje tylko dalsze urobie­ szczególniej), z naiwnem wplata­ nie, opica, znane od nich u nasniem męża. Słowo złożone; pier} M mama — manela 321 wotnie brzmiało małzona, t . j . zona sione dowolnie na 'boginki, feje' pojęta uroczyście »na mał*, czyli (nazywane miejscami i Sybiłlami, urnowe'; tnāl w Niemczech gór­ sywilija !), przyczem domowe ma­ nych 'wiece sądowe' znaczy (Mahł- mić pośredniczyło; podobnie u Sło­ statt), gdzie umowę ślubną (Mahl- waków; u nas te mamuny niezbyt schatz 'posag', Mahlring 'pierścień dawne. ślubny') ogłaszano (stąd Gemahl m a m r a ć , mamrotać, mamląc, i vermāhlen); u innych Niemców 0 'mowie niewyraźnej, mrukliwej', mai 'mowa', w Skandynawji 'umo­ rozmamrany i rozmamlany o 'nie­ wa, proceder prawny'. Wedle Ne­ dbale ubranym, rozpasanym'; dźwię­ stora Olgę wydawali Drzewianie konaśladowcze, więc w różnych r. 947 za swego księcia »za mai* krążące postaciach, i mamruczeć (nie zrozumiał Nestor tego i same­ 1 mimrać, por. czes. mimra i nimra, go księcia małym nazwał!; mało- o 'stopniowym', mamlas (serb. mamèena z podobnem nieporozumieniem laz), o 'mazgaju'. plącze się i po narzeczach: ależ ani mamut, 'zwierz (człowiek) ko­ niewielki ani mąk tu przenigdy nie nale­ palny', z rosyj. mamont, a to syżały). Z malzony poszła liczba po­ birskie (od 'ziemi'). dwójna na oznaczenie obojga, a po­ mamzer,'bękart','wychrzta' (mamtem tylko dorobiono nową liczbę car u Falibogowskiego r. 1626, poprzez pojedynczą: małżonek itd. Słowo nieporozumienie, niby od mamki?), rozeszło się po Słowiańszczyźnie z hebraj. mamzer. (nie znają go na Bałkanie, oraz na